In april woon ik alweer 7 jaar in Engeland. Nu ik dit zo opschrijf, schrik ik er wel even van. Is het echt al 7 jaar?!? De praktische zaken die kwamen kijken bij mijn emigratie had ik vrij snel geregeld, dat was allemaal niet zo moeilijk. Maar het grootste deel van mijn tijd en energie steek ik nog altijd in iets wat op zich heel simpel is, maar toch erg lastig blijkt: vrienden maken.
De meeste Nederlandse expats die ik online volg, hebben of een baan of kinderen waardoor ze vaak relatief makkelijk een vriendenkring in het buitenland opbouwen. Maar hoe doe je dat als je een kinderloze zzp’er bent die vanuit huis werkt? Hierbij een aantal algemene tips met mijn persoonlijke ervaringsverhalen over vrienden maken in het buitenland!
#Expatlife 1-0-1
Vrienden maken in het buitenland. Hoe doe je dat?
1. Afspreken met collega’s
Ik had het geluk om nog vóór mijn vertrek naar Engeland via mijn oude baas een baan in Londen te hebben gevonden. Ik ging binnen een jong en internationaal team bij een groot mediabedrijf aan de slag als vertaler en editor. Mijn directe collega’s waren erg vriendelijk en hadden het onderling erg gezellig.
Ik werkte er te kort om goede vriendschappen op te kunnen bouwen. Ik nam er namelijk na drie maanden ontslag. Ik kwam er al snel achter dat de baan totaal niet bij mij paste wat me erg ongelukkig maakte. Dit had deels te maken met het feit dat ik al redelijk wat jaren werkervaring had en deze baan daar niet zo goed bij aansloot. Maar het was vooral too much voor me geweest om direct na mijn emigratie en eerste keer samenwonen met mijn vriend (nu man) fulltime te gaan werken. (En daar kwam nog dagelijks die helse 2 uur reizen op de drukste metrolijn van Londen bovenop…)
Ik ben nog wel met een paar collega’s verbonden op sociale media, maar heb na mijn vertrek nooit meer met ze afgesproken. Wel heb ik soms nog leuk contact met een van ze via mijn blog (hoi Marit! :-))
Aangezien ik na mijn ontslag meteen als zzp’er vanuit huis ben gaan werken, ben ik nu mijn enige (en leukste!) collega. We hebben het weliswaar ontzettend gezellig samen, maar onze gesprekken zijn helaas altijd erg voorspelbaar.
2. Schrijf je in voor een cursus
Ik zat in Nederland al een paar jaar op flamencoles en zette mijn lessen gelijk na mijn verhuizing voort in Londen. En dit bleek echt een fantastische stap te zijn geweest voor mijn sociale leven! Ik heb hier namelijk een paar goede vriendinnen aan overgehouden en een van hen is nu zelfs een van mijn beste vriendinnen geworden. Ik heb nog een paar andere cursussen en ‘hobbyclubjes’ geprobeerd, maar heb daar nog niet zo’n goede klik gevonden met andere leden.
3. Maak eens een praatje met je postbode
Aangezien ik vanuit huis werk, zijn de enige mensen die ik naast manlief met vaste regelmaat zie de kassamedewerkers van de plaatselijke supermarkt, bioscoopmedewerkers, de postbode en andere leden van de sportschool.
Het is me nog niet gelukt om mensen bij de supermarkt te bevrienden, maar verrassend genoeg zijn manlief en ik wel bevriend geraakt met meerdere van onze vaste postbodes.
Aangezien we allebei bijna elke dag thuis zijn, zien we de postbodes erg vaak en maken dan ook meestal een gezellig praatje met ze. Voor ons leuk om eindelijk weer een ander mens in person te spreken en ook voor de postbodes even een gezellig moment. Doorgaans zijn de mensen bij wie ze bezorgen immers niet thuis en hebben ze urenlang geen interactie met andere human beings.
Onze postbodes blijken vaak een erg creatieve achtergrond te hebben. Zo is een van ze erg geïnteresseerd in fotografie en is de andere weer heel goed in video editing en maakt hij net als mijn alter ego Lady Modular ook muziek met modulaire synthesizers. Onze oude postbode kan ontzettend goed tekenen en heeft zijn werk al in een paar exposities tentoongesteld!
Meestal blijft het met onze postbodes wel bij een praatje aan de deur of contact op sociale media, maar soms klikt het zo goed dat ze ook buiten het werk op visite komen. Het is sowieso handig om bevriend te zijn met je postbode indien je net als wij regelmatig op reis bent!
4. Word lid van de sportschool
Het heeft me een paar jaar geduurd, maar ik heb nu zelfs een paar goede vrienden gemaakt via de sportschool! Petje af voor ze, want hier zien ze me op z’n slechtst: mega bezweet, met knalrode wangen en volledig afgemat. Als dit beeld ze nog niet afschrikt, dan moeten ze me écht leuk vinden denk ik dan, haha!
Hoe je vrienden maakt op de sportschool? Zoals gezegd duurde het voor mij een paar jaar. Ik ga immers voornamelijk naar de sportschool om te sporten, niet om er vriendschappen te sluiten. Voor mij werkte het als volgt: ik ga naar een aantal lessen per week en ga ook telkens op dezelfde tijden fitnessen en zie dus constant veel dezelfde gezichten.
Op een gegeven moment zeg je elkaar gedag en langzaam maar zeker maak je voor of na de workout een praatje (als je nog genoeg adem kunt halen, that is). En dan kom je erachter dat je dezelfde interesses hebt of met elkaar kunt lachen. Je maakt dan een koffie- of lunchdate en voor je het weet ga je gezellig borrelen samen en naar elkaars verjaardagsfeestjes!
5. Ga naar bloggersbijeenkomsten
Als blogger word ik regelmatig uitgenodigd voor speciale bloggers- of influencerbijeenkomsten. Ik heb een paar heel leuke events meegemaakt, maar kom er in het algemeen behoorlijk teleurgesteld vandaan. Dan voel ik me weer zoals ik me voelde op die enkele kijkavond voor een studentenkamer toen ik honderd jaar geleden in Utrecht studeerde en een woonruimte zocht. Toen iedereen z’n ongelooflijke best deed om als de leukste, grappigste en meest succesvolle persoon over te komen.
Ik vind zo’n situatie echt verschrikkelijk en voel me dan zo onzeker over mezelf dat ik compleet dichtsla. Heel soms is het wel leuk hoor en ontmoet ik er leuke en inspirerende mensen. Daarom dat ik het van de week weer eens een kans geef. Je zult hier nog wel lezen of het een succes was of niet…
Ik heb wel vrienden gemaakt met medebloggers, maar meer op een natuurlijke wijze. In eerste instantie door contact via de website of sociale media en als het uitkomt, spreek je op een gegeven moment met elkaar af in real life. Soms kom je erachter dat je toch totaal geen klik hebt met elkaar en dat die ander alleen maar kan praten over bloggen. Maar soms houd je er ook heel leuke en gezellige vriendschappen aan over.
6. Vind andere Nederlandse expats
Net als de voorgaande tip werkt ook deze niet zo goed voor mij. Ik ben weliswaar lid van een aantal Facebookgroepen voor Nederlandse expats in het VK, maar gebruik deze vooral als informatiebronnen of als platforms om typische ‘expatdingetjes’ te delen met eensgezinden. Toevallig heb ik wel via een van die groepen een Nederlandse vriendin gevonden die maar op 1 minuut lopen van me vandaan woont!
Toegegeven, het is soms toch wel erg fijn om iemand te spreken die dezelfde taal als jij spreekt en dezelfde culturele waarden als jij deelt, maar ik ben eerlijk gezegd niet naar Engeland verhuist om daar vooral met Nederlanders om te gaan. En het feit dat iemand ook Nederlands is, betekent natuurlijk niet automatisch dat je het goed met elkaar kunt vinden. Voor sommige expats is het erg fijn om mede-Nederlanders om zich heen te hebben, maar voor is dit niet het belangrijkste.
7. Spreek een vreemde aan in een koffiezaakje
Meestal blijft dit bij een beleefd gesprekje, maar soms houd je er een verrassende vriendschap aan over. Voor mij heeft dit een keer heel leuk uitgepakt. Ik ging met een vriendin uit Nederland eens naar een koffiezaakje in oost-Londen, maar alle tafels zaten vol (want, hipstertent). We konden aanschuiven bij een meisje dat alleen aan tafel zat en bezig was met iets voor haar werk of studie.
Op een gegeven moment keek ze op en vroeg waar we vandaan kwamen. Ons gekke Nederlandse accent had namelijk haar aandacht getrokken. Daarop knoopten we een erg leuk gesprek met haar aan. Het bleek dat ze een actrice was en net in een film met Nicole Kidman had gespeeld. De film was helaas niet zo’n groot succes geworden als gehoopt en ze is daarom nog niet doorgebroken bij het grote publiek, maar ik zie haar wel vaak in grotere bijrollen in Hollywoodfilms.
Het klikte zo goed met haar dat ik haar na afloop vroeg om haar telefoonnummer. We hebben daarna nog een paar keer afgesproken totdat ze naar Berlijn verhuisde. Het bizarre van dit verhaal is dat ze het oud buurmeisje van een heel goede vriend van me bleek te zijn! Hoe is dit mogelijk in zo’n miljoenenstad als Londen?!
8. Koester je vrienden in Nederland
Okay, hier heb je dus echt totaal niks aan wanneer het gaat om vrienden maken in het buitenland, maar sinds mijn emigratie hecht ik wel veel meer waarde aan mijn reeds bestaande vriendschappen in Nederland.
Ondanks dat ik over een paar maanden dus al 7 jaar in het buitenland woon, heb ik met een aantal van mijn vrienden nog net zoveel of zelfs meer contact dan voordat ik verhuisde. Ik voel me telkens weer erg bijzonder als ik een Kerstborrel of iets anders organiseer en mensen inderdaad nog bothered kunnen zijn om te komen.
Ik mag in mijn handen knijpen dat ik zowel nog steeds goed contact heb met mijn beste vrienden in Nederland én ook een aantal mooie vriendschappen heb weten op te bouwen in Engeland. Want met fijne mensen om je heen, is het leven toch een stuk gezelliger.
Ben jij ook een expat? Of ben jij gewoon binnen Nederland naar een andere woonplaats of andere buurt verhuisd? Hoe heb jij nieuwe vrienden weten te maken?
Ik ben benieuwd naar je tips!
Alvast bedankt, Zarina xx
Ah, weer een blogpost waar ik wat mee kan. Alhoewel ik niet in het buitenland woon, is contacten leggen vaak een kunst. Vroeger was ik hier écht niet goed in, veel te verlegen en zo onzeker over mijzelf. Tegenwoordig maakt het mij niet meer zoveel uit wat mensen van mij denken én ik weet van mijzelf dat ik contacten met anderen heel hard nodig heb in mijn leven, op wat voor manier dan ook, hechte vriendschap, buren, medepatiënten/lotgenotencontact, etc.
Bij mijn huis kan de voordeur met mooi weer half open, dat is heel handig, daar kan ik een beetje overheen hangen voor de broodnodige steun en de buurtmoeders die naar de scholen in de buurt lopen groeten mij nu altijd daardoor, maken soms een praatje, de kinderen uit de buurt komen regelmatig een snoepje halen en dan krijg ik allerlei verhalen en soms ook hun problemen te horen. Ik heb inmiddels leuke gesprekken met de zuurstofmannen die regelmatig langskomen, met de Cantamonteur die nu al bijna 7 jaar langskomt, en natuurlijk de dagelijkse thuiszorg. Een aantal medewerkers daarvan speel ik Wordfeud mee, en app soms over bepaalde dingen. Met de één over flora en fauna die we tegenkomen (zij iets exotischer dan ik hoor!), over het haakwerk, na jarenlange dagelijkse bezoeken worden dit mensen die toch ook een andere rol in je leven gaan spelen. Een paar werken er inmiddels niet meer maar er is nog steeds contact.
Bij fysiotherapie, waar ik al zeker dik tien jaar kom (een aantal jaren aan huis ivm Jim) heb ik goede contacten met een aantal therapeuten, en nog meer met een aantal medecliënten. Twee medecliënten zijn inmiddels vriendinnen te noemen, één daarvan is haakfanaat en geeft mij leuke tips. Zijn inmiddels ook samen op stap geweest naar een wolwinkel in Haarlem, dit voorjaar gaan we samen bij onze fysiotherapeut op kraambezoek, met de Canta natuurlijk! Ik ga regelmatig eten bij het buurthuis, wat erg gezellig is en maakt dat je de mensen in de buurt nog beter leert kennen.
Alhoewel het niet makkelijk is voor mij om altijd maar de deur uit te gaan, heb ik inmiddels best veel contacten. Contact met goede vrienden en familie moet je echt onderhouden, maar dat vind ik geen moeite gezien wat daar tegenover staat. What’s App is bij dit alles tegenwoordig wel erg handig hoor!
Dan zijn er ook nog de mensen die ik via Twitter en Facebook heb leren kennen en inmiddels ook in levende lijve heb mogen ontmoeten. Waaronder Robin en jij 🙂
Contacten leggen is iets waar je vaak moeite voor moet doen, maar wat wel degelijk iets kan opleveren. Een praatje bij de bushalte, de kassa, of zomaar iemand die bij jou aan tafel zit in het restaurant van het ziekenhuis of op dat bankje in het park. Gewoon doen, je kunt soms heel onverwachte, leuke en interessante gesprekken hebben en ook al zie je iemand nooit meer, het doet je goed!
Liefs xx Esther
Wat leuk om jouw ervaringen hierover te lezen! Dankjewel voor je uitgebreide reactie 🙂 Inderdaad kan zelfs een eenmalig praatje met een vreemde je erg blij maken. Fijn dat je zulke gezellige en lieve mensen om je heen hebt! En blij dat wij ook vrienden zijn geworden 🙂 xx
Omg, dit is zó herkenbaar! Hier in Berlijn, waar ik dit jaar ook alweer zes jaar woon, is het precies zo ingewikkeld. De meeste Duitsers zijn niet bijzonder brutaal of outgoing en stappen niet zo snel op mensen af. En omdat ik net als jij zelfstandig ben, vanuit huis werk en geen kinderen heb, kunnen we dagen voorbij gaan zonder dat ik mensen irl spreek. Zo ben ik vrienden geworden met onze Bulgaarse Hermesbezorger en staat af en toe onze bejaarde onderbuurvrouw aan de deur. Ik heb een Nederlands vriendinnetje hier in de stad wonen en verder een hele hoop kennissen, maar de voornaamste vriendschappen zijn echt met Nederlanders die nog in Nederland wonen. Ik heb ‘t daar lang moeilijk mee gehad, maar ik ben er inmiddels wel ok mee. Ik ben een enorme einzelgänger maar heb naast aan ‘t gezelschap van mijn beste vriend en grote liefde, (waar ik volgend jaar mee mag trouwen, jeuj!), niet zo’n enorme behoefte aan nog meer vrienden/vriendschappen. Grofgezegd; het onderhouden van al die contacten kost zoooooveel tijd! En aangezien ik weiger aan fake-vriendschappen te doen met kennissen, vind ik hoe het nu is eigenlijk wel ok. Ik hou van onze Nederlandse vrienden, die zien we meerdere keren per jaar. Ik heb een sloot leuke kennissen hier, waaronder een hoop lui die ik heb leren kennen via instagram. En dan nog een hoop mensen die ik leerde kennen via Twitter, waaronder jij 🙂 Dat vind ik tof en het is altijd leuk om spontaan met mensen af te spreken als ze in Berlijn zijn.
Overigens moet ik erbij zeggen dat dit voor mijn lief soms toch wat anders is. Hij mist een beste vriend dichtbij, een vent een beetje zoals hijzelf, waar hij wat mee kan gaan drinken zonder vrouwen erbij. Dat kost in Duitsland veel tijd en omdat ook veel Duitsers niet permanent in Berlijn wonen en de macho-mannen-cultuur hier enorm is, blijft dat toch een dingetje helaas.
Bedankt voor je reactie! Leuk om jouw ervaringen te horen en ook geruststellend dat het dus ook voor anderen vrij lastig blijkt. Jij vrienden met de Hermesbezorger, ik met de postbode, haha!
Ik heb er op zich ook geen moeite mee om geen grote vriendengroep te hebben, maar aangezien manlief en ik beiden vanuit huis werken, heb ik soms wel de behoefte om even iemand anders te zien 😉 Merk wel dat ik me de laatste jaren eerder erger aan mensen, iets minder geduldig haha.
Iedereen is altijd zo druk hier, vooral in een grote stad als Londen. Er zijn elke dag wel tig leuke dingen om uit te kiezen waardoor afspraken altijd zo vrijblijvend zijn, mensen vinden het vaak lastig om zich te ‘committen’. Voor mij zijn inderdaad ook de vrienden in NL veel belangrijker voor me geworden. Voel me altijd weer heel gelukkig en prijs me rijk met zoveel fijne mensen om me heen. Ik heb geen last van heimwee naar NL of vrienden/familie dus denk dat mijn leven wat dit onderwerp betreft goed in balans is 🙂
En ja, altijd weer leuk als je gezellige en lieve mensen ontmoet op sociale media. Hopelijk dit jaar eindelijk in het echt!
Groetjes x (en van mij dus ook een heel verhaal terug, haha)